testblog

titel aanpassen

Auteur: Walter Linseele

 


Discovery* was een prachtig bedrijf.
150 wetenschappers werkten er aan de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. Ze hadden er een aantal die bijna klaar waren om op de markt te brengen en heel veel inkomen zouden genereren voor Discovery*. 

Daarnaast zat er heel wat in het begin van de ontwikkelingspijplijn.
De toekomst van het groeibedrijf leek stralend

 

Maar dat was buiten de waard gerekend: BigPharma*, multinational op de farma-markt zag ook dat Discovery* een prachtbedrijf was: gemotiveerde mensen die alles deden om een medicijn te vinden voor een aantal levensbedreigende ziekten. Medicijnen die een aanvulling waren van hun eigen producten. 

Mensen die daarbij heel innovatief en met frisse ideeën op zoektocht en in ontwikkeling gingen, heel doelgericht en zonder veel nonsens of bureaucratie. 


Een echte kip met gouden eieren dacht BigPharma* en ze kochten Discovery* op. 

En wat gebeurde er toen? 

Na iets meer dan een jaar was Discovery* op sterven na dood: de beste medewerkers verlieten het bedrijf, de sfeer was niet meer zo dynamisch als voor de overname en alle creativiteit verdween. 

Had multinational BigPharma* een kat in een zak gekocht?
Neen.
Ze hadden het kleine Discovery* vakkundig kapot gemaakt

 

Hoe BigPharma* dat gedaan kreeg? 

Door invoering van allerlei systemen van rapportering aan het moederbedrijf. Daar waar voorheen een aantal belangrijke spelers van Discovery* maandelijks samen zaten om over hun werkzaamheden, problemen en ideeën te praten en zo de werking van het bedrijf op te volgen. 

Door invoering van allerlei systemen voor HR (vakantie aanvragen, loonschalen, promotietrappen, …)  of van nieuwe IT-systemen en toepassingen. Deze maakten alles veel complexer en ingewikkelder en vroegen veel tijd en energie van de betrokken mensen en managers. 

Tijd en energie die ze uiteraard niet meer in de ontdekking en ontwikkeling van nieuwe medicijnen konden steken. 

Wat dan weer tot gevolg had dat de interesse in het werk verminderde en velen effectief vertrokken. Wat dan weer tot gevolg had dat BigPharma* met een lege doos overbleef. 

 

Moraal van dit verhaal 

Als je een bedrijf wil overnemen of er mee fusioneert, sta even stil bij de redenen waarom je dit doet:

  •  Waarom wil je per se dat ander bedrijf onder je vleugels of er mee samensmelten? 
  •  Wat zijn de sterktes bij dit bedrijf die je aanspreken en die voor jou goud waard zijn?


Zorg er vervolgens zorgvuldig voor dat je deze sterktes niet vakkundig - zelfs met de beste bedoelingen - zelf kapot maakt. 

Ook bij niet-commerciële organisaties zien we hetzelfde fenomeen: fusie of overname waar 1+1 geen 3 is maar 1 blijft. 


 

* De namen van deze bedrijven zijn fictief, het verhaal spijtig genoeg niet. 


titel aanpassen

Auteur: Walter Linseele

 


Discovery* was een prachtig bedrijf.
150 wetenschappers werkten er aan de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. Ze hadden er een aantal die bijna klaar waren om op de markt te brengen en heel veel inkomen zouden genereren voor Discovery*. 

Daarnaast zat er heel wat in het begin van de ontwikkelingspijplijn.
De toekomst van het groeibedrijf leek stralend

 

Maar dat was buiten de waard gerekend: BigPharma*, multinational op de farma-markt zag ook dat Discovery* een prachtbedrijf was: gemotiveerde mensen die alles deden om een medicijn te vinden voor een aantal levensbedreigende ziekten. Medicijnen die een aanvulling waren van hun eigen producten. 

Mensen die daarbij heel innovatief en met frisse ideeën op zoektocht en in ontwikkeling gingen, heel doelgericht en zonder veel nonsens of bureaucratie. 


Een echte kip met gouden eieren dacht BigPharma* en ze kochten Discovery* op. 

En wat gebeurde er toen? 

Na iets meer dan een jaar was Discovery* op sterven na dood: de beste medewerkers verlieten het bedrijf, de sfeer was niet meer zo dynamisch als voor de overname en alle creativiteit verdween. 

Had multinational BigPharma* een kat in een zak gekocht?
Neen.
Ze hadden het kleine Discovery* vakkundig kapot gemaakt

 

Hoe BigPharma* dat gedaan kreeg? 

Door invoering van allerlei systemen van rapportering aan het moederbedrijf. Daar waar voorheen een aantal belangrijke spelers van Discovery* maandelijks samen zaten om over hun werkzaamheden, problemen en ideeën te praten en zo de werking van het bedrijf op te volgen. 

Door invoering van allerlei systemen voor HR (vakantie aanvragen, loonschalen, promotietrappen, …)  of van nieuwe IT-systemen en toepassingen. Deze maakten alles veel complexer en ingewikkelder en vroegen veel tijd en energie van de betrokken mensen en managers. 

Tijd en energie die ze uiteraard niet meer in de ontdekking en ontwikkeling van nieuwe medicijnen konden steken. 

Wat dan weer tot gevolg had dat de interesse in het werk verminderde en velen effectief vertrokken. Wat dan weer tot gevolg had dat BigPharma* met een lege doos overbleef. 

 

Moraal van dit verhaal 

Als je een bedrijf wil overnemen of er mee fusioneert, sta even stil bij de redenen waarom je dit doet:

  •  Waarom wil je per se dat ander bedrijf onder je vleugels of er mee samensmelten? 
  •  Wat zijn de sterktes bij dit bedrijf die je aanspreken en die voor jou goud waard zijn?


Zorg er vervolgens zorgvuldig voor dat je deze sterktes niet vakkundig - zelfs met de beste bedoelingen - zelf kapot maakt. 

Ook bij niet-commerciële organisaties zien we hetzelfde fenomeen: fusie of overname waar 1+1 geen 3 is maar 1 blijft. 


 

* De namen van deze bedrijven zijn fictief, het verhaal spijtig genoeg niet. 



Gratis e-boek met MIMER model: 

Van vastgelopen structuren naar duurzame, betrokken organisaties